…νάπαυση
Το καλοκαίρι πλησιάζει και μαζί του φέρνει ένα ερώτημα το οποίο -είμαι σίγουρος- είναι κοινό βάσανο όλων μας. Πρέπει να παίρνουμε στην παραλία τα αστυνομικά μυθιστορήματα των εκδόσεων Άγρα;
Τα εικαστικά, οσφρητικά, απτικά, ακουστικά -και, γιατί όχι, γευστικά: μόνο το σαμουά σατινέ 100γρ που χρησιμοποιούσε κάποτε η Στιγμή μπορεί να συγκριθεί σε νοστιμιά με αυτά που χρησιμοποιεί η Άγρα- αριστουργήματα που μας προσφέρει ο πλέον φετιχιστικός οίκος στην Ελλάδα στέκονται απέναντι μας, και μας θέτουν, ακολουθώντας το πρώτο ερώτημα και σφετεριζόμενα τη φωνή της συνείδησής μας, την ακόλουθη σειρά ερωτημάτων:
1. Είναι η παραλογοτεχνία λογοτεχνία; Υπάρχει παραλογοτεχνία-ιν-ιτσελφ η ζούμε πάντα μέσω ερμηνευτκών δικτύων;
2. Ποια η θέση και η διαχρονικότητα του ρεαλισμού σήμερα; Υπάρχει ρεαλισμός-ιν-ιτσελφ ή ζούμε πάντα μέσω ερμηνευτικών πεδίων;
3. Το κοινωνικό μυθιστόρημα πέθανε και πήρε τη θέση του το αστυνομικό; Υπάρχει κοινωνία-ιν-ιτσελφ ή ζούμε πάντα μέσω ερμηνευτικών πεδίων;
4. Μπορεί ακόμα ο μοντερνισμός να σώσει τις ψυχές μας;
Είθε οι κόκκοι άμμου που θα τρυπώσουν στις σελίδες μιας ιστορίας για να την κάνουν ακόμα πιο βρώμικη φέτος το καλοκαίρι στις Σπέτσες και στον Πρωταρά, και όχι -φέτος ή ποτέ- στη Χίο και στις Οινούσσες αγάπη μου, να μπορέσουν να δώσουν μια απάντηση· για την ψυχή μας -ξαναλέω κι απαντώ- μιλάμε άλλωστε.
Εδώ, σε μια εφημερίδα μιας πόλης μιας κρυφής ζωής, συνέντευξη με τον Σταύρο Πετσόπουλο, ιδρυτή των εν λόγω εκδόσεων.
Μαΐου 9, 2008 στις 2:20 πμ
Stin paralia mono tou Mega Anatolikou tous tomous.
Μαΐου 9, 2008 στις 8:08 μμ
Εξαρτάται από το πόσο στενό είναι το μαγιό σου και πόσο κόσμο έχει η παραλία. 😛